Kupu­jąc buty na waka­cyj­ne wędrów­ki po juraj­skich ska­łach zale­ża­ło mi na dwóch rze­czach: mem­bra­nie oraz na tym, by były sze­ro­kie z przo­du na wyso­ko­ści pal­ców. Po przy­mie­rze­niu kil­ku par zde­cy­do­wa­łem się na podej­ściów­ki La Spor­ti­va TX4 z gore­te­xem. Spraw­dzi­ły się ide­al­nie zarów­no w spo­koj­nych oko­licz­no­ściach Jury Kra­kow­sko-Czę­sto­chow­skiej, jak też na nie­pla­no­wa­nej wypra­wie po Orlej Per­ci. Co takie­go faj­ne­go powo­du­je, że mogę je polecić?

Duża wygo­da dzię­ki nie uci­ska­niu pal­ców i dobrej amor­ty­za­cji pode­szwy. Dzię­ki wzo­ro­wa­ne­mu na butach wspi­nacz­ko­wym sznu­ro­wa­niu idą­ce­mu dość dale­ko do przo­du trzy­ma­ją się dobrze na sto­pie, nic nie ciśnie i nic się nie prze­su­wa. Zda­rzy­ło mi się parę razy samo­czyn­ne roz­sz­nu­ro­wa­nie buta, ale polu­zo­wa­ne sznu­ro­wa­dło nadal nie­źle trzy­ma­ło buta na sto­pie, więc nawet w błot­ni­stym tere­nie nie powin­no gro­zić jego zgubienie.

Zabez­pie­cze­nie pal­ców oraz gumo­wy otok wokół całych butów nie spo­wo­du­ją, że nie będzie bola­ło gdy z całej pety przy­wa­lisz dużym pal­cem w ska­łę, ale na pew­no zabez­pie­czą przed więk­szy­mi szko­da­mi. Co cie­ka­we, mimo dużej zagu­mo­wa­nej powierzch­ni butów nie jest w nich szcze­gól­nie gorą­co i da się wytrzy­mać nawet w cie­płe let­nie dni.

Wodo­od­por­ność jest dobra, jak wle­je się do nich woda, to się nie wyle­je 🙂 Nale­ży pamię­tać, że to niskie buty, więc for­so­wa­nie stru­mie­ni oraz cho­dze­nie w ule­wie w krót­kich spodniach spo­wo­du­je nie­unik­nio­ny chlu­pot wewnątrz.

Pode­szwa to Vibram, ale nie ten naj­bar­dziej typo­wy wzór, dla­te­go pod­cho­dzi­łem do niej z pew­ną nie­pew­no­ścią. Dopie­ro Orla Perć poka­za­ła jej moc. Przy­czep­ność do suche­go gra­ni­tu jest ide­al­na, a do mokre­go bar­dzo dobra. Pod duży­mi pal­ca­mi znaj­du­je się zaś bez­bież­ni­ko­wa stre­fa „climb zone“ uła­twia­ją­ca szu­ka­nie punk­tów pod­par­cia w trud­nym ska­li­stym terenie.

Jedy­ną nie­wia­do­mą jest trwa­łość bież­ni­ka. Po kil­ku mie­sią­cach trud­no ją oce­nić, w przy­szło­ści pla­nu­ję posze­rze­nie arty­ku­łu o wra­że­nia po dłu­giej eks­plo­ata­cji, pro­szę więc zaj­rzeć tu ponow­nie za 2–3 lata.